The Comparative Study of Accounting and Taxation Application Regarding Financial Lease on Accounting Standard No.29: A Case Study of Lesser Company and Lessee Company
โดย วีรินทร์ มาศเมฆ
ปี 2551
บทคัดย่อ (Abstract)
การค้นคว้าอิสระครั้งนี้เป็นการศึกษาเปรียบเทียบวิธีปฏิบัติทางบัญชีและภาษีเกี่ยวกับสัญญาเช่าการเงินตามมาตรฐานบัญชีฉบับที่ 29 โดยศึกษาบริษัทผู้ให้เช่าและบริษัทผู้เช่า ในส่วนของการดำเนินธุรกรรม การรับรู้รายได้และรายจ่าย สินทรัพย์และหนี้สิน ผู้ศึกษาได้วิเคราะห์ข้อมูลที่รวบรวมได้จากแหล่งข้อมูลปฐมภูมิ และทุติยภูมิประกอบด้วยเอกสารทางวิชาการที่เกี่ยวข้อง ประกอบด้วย มาตรฐานการบัญชี ตำราวิชาการ ประมวลรัษฎากร ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ วารสาร สิ่งพิมพ์ และผลการวิจัย รวมทั้ง ระบบบัญชี คู่มือปฏิบัติ เอกสารทางบัญชีของกรณีศึกษาบริษัทผู้ให้เช่า และบริษัทผู้เช่า จากการสัมภาษณ์ ผู้ที่เกี่ยวข้องกับฝ่ายบัญชีของ บริษัทที่เป็นผู้ประกอบการให้เช่ารถยนต์นั่ง เพื่อให้ทราบถึงแนวคิดและวิธีปฏิบัติงานทางบัญชีและภาษี เกี่ยวกับสัญญาเช่าการเงิน และได้วิเคราะห์เปรียบเทียบ วิธีปฏิบัติทางบัญชีเกี่ยวกับสัญญาเช่าการเงินของบริษัทกรณีศึกษากับมาตรฐานบัญชีฉบับที่ 29 และวิธีปฏิบัติทางกฎหมายภาษีตามประมวลรัษฎากรที่เกี่ยวข้อง ผลการศึกษาพบว่า ทางบัญชีได้แบ่งสัญญาเช่าออกเป็น สองประเภท ได้แก่ สัญญาเช่าดำเนินงาน และสัญญาเช่าการเงิน สัญญาดังกล่าวเป็นสัญญาที่โอนความเสี่ยงและผลตอบแทนทั้งหมดหรือเกือบทั้งหมดที่ผู้เป็นเจ้าของพึงได้รับจากสินทรัพย์ไปให้แก่ผู้เช่าไม่ว่าในที่สุดจะมีการโอนกรรมสิทธิ์หรือไม่ ดังนั้นสัญญาเช่าซื้อจึงถือเป็นส่วนหนึ่งของสัญญาเช่าการเงิน ตามประมวลรัษฎากรและประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์แบ่งสัญญาเช่าออกเป็น สัญญาเช่าซื้อ และสัญญาเช่าทรัพย์บริษัทกรณีศึกษาที่เป็นผู้ให้เช่า ตามสัญญาเช่าการเงิน มีวิธีปฏิบัติทางบัญชีเป็นไปตามมาตรฐานการบัญชี ที่สัญญาเช่าดังกล่าวเปรียบเสมือนการขายสินค้า โดยไม่ทำการปรับปรุงรายได้จากการขายสินค้าตามสัญญาเช่าการเงินให้เป็นรายได้ค่าเช่าตามงวดที่รับชำระ บริษัทกรณีศึกษาที่เป็นผู้เช่าตามสัญญาเช่าการเงินรับรู้ดอกเบี้ยตามที่ระบุในสัญญาโดยใช้อัตราคงที่ซึ่งไม่เป็นไปตามมาตรฐานการบัญชีที่กำหนดให้ใช้อัตราคิดลด และนำเงินค่างวดที่ชำระมาหักเป็นค่าเช่า และนำค่าเสื่อมราคา ดอกเบี้ย มาบวกกลับเพื่อให้ได้กำไรทางภาษี